Varanasi, Mumbai en Goa

Veel meegemaakt sinds ons laatste verhaal. Tijd en zin om ergens achter het – meestal trage – internet te kruipen hadden we niet veel, maar nu wel..

Varanasi was indrukwekkend, maar een beetje jammer van de regen.. Ons bezoek aan Varanasi was kort maar krachtig. Doordat we pas laat een treinkaartje hadden kunnen bemachtigen, hadden we maar 1 dag in dit pelgrimsoord voor Hindu's. Elke Hindu moet hier een keer in zijn leven zijn geweest. Hier aan de oever van de Ganges gecremeerd worden is bovendien voor Hindu's de ultieme manier om naar het hiernamaals te gaan. Zij geloven dat de reincarnatie-cyclus hierdoor wordt verbroken, waardoor zij voor eeuwig in het Nirvana kunnen blijven. We hebben bij zonsopgang een boottocht gedaan over de Ganges. Door het regenachtige weer waren de badplaatsen helaas niet zo druk als anders. Toch wel een teleurstelling. Vooral de “burning ghats” (open crematieplaatsen langs de rivier) waren wel indrukwekkend. Tijdens de boottocht zijn we gestopt bij de grootste burning ghat, waar 300 lichamen per dag worden gecremeerd in de open lucht. We stapten uit en stonden eigenlijk meteen tussen de as en brandresten. We werden vrijwel meteen overvallen door een man die onze “gids” wilde zijn. Hij zij dat hij werkte voor de burning ghat en heeft een grotendeels onverstaanbaar praatje gehouden. Vervolgens vroeg hij een bijdrage voor het crematiehout voor de armen. We hadden al wel van deze truc om toeristen geld af te troggelen gehoord, maar hebben hem een kleinigheid gegeven. Meneer vond het eigenlijk niet genoeg, maar moest het er mee doen. We hebben een aantal lichamen op de brandstapel gecremeerd zien worden. Ook al waren niet de hele lichamen te zien, verschillende lichaamsdelen waren wel te onderscheiden. Een rare ervaring. Een werknemer stond met een uitgestreken gezicht zijn alledaagse werk te doen en porde met een stok in het vuur om een elastische arm terug te duwen in de vlammen. Honden scharrelde rond tussen de brandstapels op zoek naar niet geheel verbrandde menselijke resten en vochten erom wanneer ze iets gevonden hadden. Dezelfde dag verder gevlogen naar een andere wereld: Mumbai.

Mumbai (met ruim 16 miljoen inwoners) was – geloof het of niet – echt een verademing na al die chaotische, vieze, hectische steden vol met opdringerige verkopers en andere verveldende Indiers, waar we aardig onze buik van vol hadden. Bij aankomst vlogen we zo laag over de bekende immense sloppenwijken van Mumbai dat we de golfplaten of blauw-zeilen daken bijna konden raken. De stukken van Mumbai die wij hebben gezien vonden we werelds, schoner en moderner. Ons hotel zat in een zakelijke en studentenbuurt. Bovendien zat er een geweldige kroeg op loopafstand van ons hotel met verschillende soorten bier (in het noorden soms moeilijk verkrijgbaar), lekker eten (van Indiaas t/m rundvlees (heilige koe)-hamburgers), en een leuk jong publiek.

In Mumbai naar de dhobi-ghats geweest, de plaats waar “alle kleding van Mumbai” met de hand gewassen wordt. Het hooggerechtsgebouw in geweest, een must-see voor rechtenstudent Stefanie natuurlijk. Dit immense gebouw was misschien wel even indrukwekkend als de Taj Mahal. Verder gechild in het park, uitgekeken op Chowpatty Beach, het grootste en Engelse-stijl gebouwde treinstation van binnen bekeken (waar een gedeelte van de film Slumdog Millionaire is opgenomen), naar de Gateway of India geweest en een veel te duur biertje gedronken in waarschijnlijk het duurste hotel van India: Taj Mahal Palace.

In Goa hebben we het eindelijk rustig aan gedaan aan de kust. Uiteindelijk zijn we twee weken gebleven (oorspronkelijk zorgen over de overstromingen waren snel verdwenen). Vooral van onze gehuurde scooter veel plezier gehad. We hebben het in Goa goed naar onze zin gehad. Over onze Goa/hippie experience later meer…