Aaaahh

Aaaahh, een zacht bed met schone lakens en airco. We hebben maar weer eens wat meer luxe opgezocht om even bij te komen en uit te rusten.. Uitrusten was/is wel effe nodig na de laatste dagen, en aan een (schone) kamer met airco hadden we toch ook wel weer een keer erge behoefte. De laatste dagen zijn echt druk en hectisch geweest. Zonder te vliegen, of van tijdszone te wisselen, toch een jetlag op weten te lopen.

Na het 2 weken rustig aan te hebben gedaan aan de kust in Goa (hierover later meer), zijn we verder vertrokken naar het zuiden. We wilden graag de Jog Falls zien, de grootste watervallen van India. Vanuit Goa dus een trein gepakt naar een stadje in de buurt, Kumta. Het stadje stond niet in de Lonely Planet, dus accommodatie gezocht op de pof. Dat leek redelijk uit te pakken. We vonden ons goedkoopste hotel tot dan toe, en voor die prijs zag het er redelijk uit. Maar al gauw bleken niet alleen de wandelgangen en muren van de hotelkamer er ontzettend smerig uit te zien, maar ook het beddengoed (de kussenslopen zagen zwart van het huidvet..). Maar goed, daar hadden we onze lakenzakken voor meegenomen. Het zou maar voor 1 of 2 nachten zijn en het was nou eenmaal goedkoop..

Door de hitte erg slecht geslapen, maar de volgende dag vroeg de bus gepakt naar de Jog Falls. Het stukje rijden (op de kaart een peulenschilletje en volgens de onduidelijke beschrijving in de “Lonely” ongeveer een uur rijden) heeft 3 uur gekost, ook al deed de buschauffeur zijn uiterste best om zo snel mogelijk op de eindbestemming te zijn, zoveel mogelijk gas gevend in iedere bocht, de krakkemikkige bus hellend naar links en rechts op de slechte weg door de bergen.

Op wat angstige momenten in de bochten na, wel heelhuids aangekomen bij Jog Falls. Deze waren prachtig, ook al vielen ze wat tegen na de foto’s op het internet en het bevestigende verhaal van een dame bij een toeristenbureau in Goa dat de waterval op dit moment (vlak na het regenseizoen) op zijn best zou zijn. Na 1400 traptreden af en weer op te hebben gelopen naar de voet van de watervallen, weer de bus terug gepakt.

Onderweg terug bleek dat we deze keer ineens wel over moesten stappen, en zodoende deden we er op de terugweg iets langer over. Het liefst waren we gelijk verder gereisd naar het zuiden, maar doordat alles wat langer duurde dan verwacht, was de trein allang weg. Eindelijk terug bij het hotel, hebben we gevraagd om een kamer met airco (ook al was deze meer dan 2 keer zo duur), want we wilden nu toch eigenlijk wel goed slapen voordat we weer verder zouden reizen. Zo gezegd zo gedaan. Even de spulletjes pakken op onze oude kamer en verhuizen naar de nieuwe met airco. Maar toen we tijdens onze interne verhuizing niet één, maar een stuk of 10 kakkerlakken tegen kwamen, waarvan we er 2 uit Stef’s rugzak moesten vissen, was de maat helemaal vol en besloten we alsnog onze biezen te pakken. Veel vetrouwen hadden we er niet in om nog een hotel te vinden in het behoorlijk ontoeristische Kumta, maar gelukkig vertrok er nog een late bus naar Mangalore. Niet dat we nog zin hadden in een lange busrit, maar langer in Kumta blijven wilden we in ieder geval niet, en bovendien moesten we de volgende dag toch ‘s avonds in Mangalore onze volgende trein pakken.

De bus naar Mangalore was echt een belachelijke belevenis, maar ook een lachertje. Slapen zat er in ieder geval niet veel in. De wegen in dit gedeelte van India zijn echt enorm slecht en de hele busrit lang bestond uit hevig heen en weer gehobbel door de kuilen in de weg, zo heftig dat je er af en toe haast een whiplash van zou kunnen krijgen. Daar kwam het getoeter van de buschauffeur en andere weggebruikers tijdens het inhalen nog bij. En bovendien zat de buskaartjes-man pal achter ons met zijn fluitje en het licht dat aanging bij iedere halte, of wanneer de buskaartjes-man moest lezen. We konden er gelukkig de humor allemaal wel van inzien. De buskaartjes-man bood ons tussendoor nog even wat paan aan. Deze pruimtabak wordt door veel Indiers gebruikt en zorgt voor een fraai oranje-gekleurd gebit.

Na een korte riksha-rit kwamen we om een uurtje of 4 aan bij ons hotel in Mangalore, dat we voor vertrek nog snel gebeld hadden. We hadden van een hotel met een Lonely Planet beschrijving van “the best midrange option in town” wel iets meer verwacht en hadden gehoopt op een verademing. Dat was het niet (zeker niet voor die prijs) maar het was oke. Grappig was de enorm arrogante folder van het hotel die op de kamer lag en waarin ze zichzelf de hemel in prezen op een onvoorstelbare, lachwekkende manier. Maar goed, om 5 uur ‘s morgens lagen we op bed.

Om een uurtje of 2 ‘s middags opgestaan en rustig aangedaan en ontbeten/geluncht. Vlak voor zonsondergang nog even snel Mangalore bekeken, leek een aardig en redelijk modern stadje. Om half 10 ging onze trein weer naar het zuiden, dus om half 9 zijn we gaan haasten om onze spullen te pakken. We moesten immers nog eten halen voor in de trein en we moesten natuurlijk nog naar de kroeg. Bij nader inzien, hebben we de kroeg toch maar gelaten voor wat het was. Met onze backpacks richting station gelopen en onderweg per ongeluk een heel leuk (en beetje chique) restaurant binnen gestuimeld. Gelukkig sprak deze ober een aardig woordje Engels en konden we hem duidelijk maken dat we graag snel wat eten mee wilden nemen, en een biertje voor tijdens het wachten natuurlijk. Twee grote flessen bier en 15 minuten later, de backpacks weer op onze rug gegooid en met onze tas eten de eerste de beste riksha gepakt (die ons niet eens probeerde af te zetten…). Het koude biertje was heerlijk. We hebben de trein, enigszins bezweet, gehaald (Sake en Stefanie-stijl..!).

Na misschien een paar uurtjes slaap om 5 uur ‘s ochtends aangekomen in Palakkad. Hotelletje gebeld en een korte riksha-rit later om 5:30 ingecheckt. En dit hotel is dus echt waar we behoefte aan hadden: schoon, ruim, de juiste Engelstalige tv-zenders en airco. Effe bijkomen. De room-service hier is wel echt een Indiaase belevenis, waar we hard om gelachen hebben, maar dat verhaal houden jullie tegoed.. Je snapt nu misschien de jetlag… Vandaag nog een dagje rustig aan (veel tijd om lange verhalen te schrijven…). Morgen vertrekken we naar een wildpark hier niet ver vandaan. Als het lukt, slapen we in een boomhut (!) en als we heel veel geluk hebben zien we tijgers, olifanten, panters, krokodillen, bisons, apen, etc.